تبیین جایگاه مشارکت زنان روستایی در برنامه های آموزشی- ترویجی بر اساس نردبان مشارکت شری آرنستین

در سالهای اخیر، رویکردهای مشارکتی به توسعه مورد توجهی فزاینده قرار گرفته و بر اهمیّت مشارکت، هم به عنوان یک وسیله و هم به عنوان یکی از هدفهای توسعه پایدار تأکید شده است. با وجود نقش مهم زنان در فرایند توسعه روستایی، مشارکت آنها در برنامه های آموزشی– ترویجی محدود است. هدف کلی این پژوهش توصیفی–پیمایشی، تبیین میزان مشارکت زنان روستایی در برنامه های آموزشی– ترویجی بر اساس سطوح مختلف نردبان مشارکت شری آرنستین است. جامعه آماری این پژوهش، شامل زنان روستاهای شهرستان سنقر در استان کرمانشاه است. حجم نمونه با استفاده از جدول کرجسی و مورگان (1970) 120 نفر برآورد می شود و نمونه گیری به روش نمونه گیریِ چندمرحله ای انجام شد. هشت پله نردبان مشارکت به ترتیب از پایین به بالا شامل دگرگون سازی، مرتفع سازی، آگاه سازی، مشاوره، توافق، شراکت، قدرت قانونی و کنترل است. بر اساس یافته ها، بیشترین میزان مشارکت زنان روستایی مربوط به پله دگرگون سازی و کمترین میزان مشارکت مربوط به پله توافق است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که بین مشارکت زنان روستایی در سطوح مختلف تحصیلی و همچنین بر حسب وضعیت تأهل تفاوتی معنادار وجود دارد. با توجه به نتایج به دست آمده، انجام نیازسنجی مناسب، تقویت تشکل های زنان و استفاده از رسانه های جمعی به منظور آگاه سازی زنان در ارتباط با توانمندی های آنان به عنوان رهنمود هایی برای مروجان و کارشناسان فعال و مرتبط با زنان روستایی ارائه تا مورد استفاده حرفه ای آنان قرار گیرد.